A Mexican Roadtrip # 1

Stef Bos zong ooit:

En we zitten naast elkaar
En we zeggen niet zoveel
Voor alles wat jij doet
Heb ik hetzelfde ritueel

Papa, ik lijk steeds meer op jou

Vroeger kon je streng zijn
en god, ik heb je soms gehaat
maar jouw woorden,
ze liggen op mijn lippen
En ik praat nu
Zoals jij vroeger praatte

Papa, ik lijk steeds meer op jou

Ik heb een goddeloos geloof
En ik hou van elke vrouw
En misschien ben ik geworden
Wat jij helemaal niet wou

Toen Dennis dus vroeg of hij nog een keertje met mij mee op vakantie mocht moest ik toch even nadenken. Per slot van rekening is het geen sinecure om een flink aantal weken en duizenden kilometers naast je zoon te zitten. Als ik er uiteindelijk schoorvoetend mee instem bedacht ik dat er misschien toch masochistische trekjes in me zitten. Ondanks Stef’s woorden is de muziekkeus van Dennis niet de mijne, is zijn rijstijl en reistempo niet te vergelijken met dat van mij en …..

Toch hebben we een aantal heel mooie vakanties samen gehad waarin in feite vrijwel geen onvertogen woord is gevallen. Dat schept een band en vertrouwen. Toen Den bovendien aangaf na Gizeh, Karnak en Luxor ook eens aan de Zuid-Amerikaanse cultuur te willen snuiven was de keuze snel gemaakt. Het zaad voor “A Mexican Roadtrip” was geplant. Alleen de gedachte al aan tropische hitte en klam vochtige atmosfeer deed het kwiek en monter ontkiemen.
Een vlucht met AirBerlin vanaf Düsseldorf was snel geboekt en brengt ons op 6 juni in 11 uur rechtstreeks naar, hoe kan het ook anders, Cancun. Na een regeldagdeel en acclimatiseernachtje is het de bedoeling om grofweg langs de noordkust van Mexico richting Vera Cruz te rijden. Dan schuinweg naar het zuiden naar Mexico-stad om vervolgens Acapulco te bezoeken. Als alles gaat zoals gedacht maken we eventueel nog een “uitstapje” naar Puerto Vallarta. Terug via Oaxaca, Chiapas en eventueel Belize om uiteindelijk misschien in Playa del Carmen even uit te rusten en nog een kleurtje op te doen.

Wordt vervolgd (misschien)