4. De aanloop (D)

Zoals eerder gemeld rijdt ze weer als een tierelier, alleen tijdens het “ff proberen” ritje kon ze het niet laten om voor ons nog een laatste(?) hindernis op te werpen. Haar uitlaatje met een probleemloze diameter van zo’n 5,5 cm moest precies op een las tussen “flexibel” en “star” afbreken. Een ritje langs Kwik-fit zou dit probleem natuurlijk wel even oplossen. Niets was minder waar. Ook hier heeft “the middle of the road” commercie toegeslagen. Geen probleem als u een Punto of een Golfje heeft maar een Toyota Landcruiser uit 1988 tsja daar geven de boeken geen antwoord op en ook het kenteken en identificatienummer kunnen de baliemedewerker niet echt bekoren.
Logisch overigens, want ze heeft jaren geleden een harttransplantatie ondergaan en dat staat uiteraard niet in de “standaard”-boeken. Even onder de auto kijken komt natuurlijk niet op bij dit jong-mens die waarschijnlijk nog z’n luiers bevuilde terwijl ToyToy al vrolijk de wijde wereld verkende. Meedenken is er niet bij, dus dit is echt “managersmateriaal” voor de Kwik-fit-school of management.
Een flitsend rondritje langs diverse auto-onderdelen zaken leert al snel dat het gebroken uitlaatdeel gewoon standaard te leveren is (als je tenminste de moeite zou nemen om even verder te kijken dan de boeken).
Dus op naar good old WestCam die aangaf dit probleempje snel en zonder veel babbels te kunnen en willen klaren. Geen woord te veel gezegd. Uitlaat gemaakt, nieuw flexibel stuk ertussen, olie ververst (een flinke slok) en een stukje laswerk op eigen initiatief ook gelijk uitgevoerd. Toppie wat betreft meedenken, jammer genoeg niet geheel gratis dus weer wat €urie lichter huiswaarts.
Je merkt het wel en paar van die ingreepjes… ze lijkt nu nog lekkerder te rijden dan ze al deed en met elke kilometer neemt het vertrouwen in haar toe.

Afgelopen dinsdag samen met Dennis nog “even” de elektriciteit nagelopen. De auto is namelijk zelf 24 volt maar heeft daarnaast ook een 12 volt circuit voor diverse zaken waaronder radio en bijbehorende Cd-wisselaar, een “Engel” koelkast en waarschijnlijk het waterpomp-filtersysteem en de binnenverlichting. Dit alles wordt “gevoed” door 2 sets van 2 accu’s te weten de “Start-groep” en de “Boord-groep” die door een schakelaartje min of meer gescheiden kunnen worden. Uiteraard is dit gedaan om te voorkomen dat te lang lezen met (te) veel koude biertjes de startaccu’s zover zou uitputten dat starten de volgende ochtend meer hoofdbrekers zou kosten dan het dan toch al moede hoofd zou aankunnen.
Omdat er in de synapsen tussen beide systemen iets niet klopte moesten we toch enig neuro-electrisch onderzoek verrichten. Uiteindelijk bleken geoxideerde zekeringen uit het jaar 0 (volgens Dennis) de oorzaak van de permanente scheiding van beide systemen en het uitvallen van sommige supportunits. Een schuurpapiertje en wat contactspray deed wonderen -“boord” en “start” waren weer een deelbare eenheid- en we besloten dan ook daarvan maar een voorraadje mee te nemen.

Vanmorgen (18-04) even snel rond 09.00 uur twee stukken “springvelg” naar de zandstraler gebracht die gelukkig meedacht en me verzekerde dat ik hem om 12.00 klaar en schoon kon ophalen.
Reinigen was inderdaad nodig want de demontage bij WestCam leverde gisteren door het compleet vastroesten van band, velg en springring al zoveel problemen op dat dit in de hitte langs de kant van de weg vrijwel een onmogelijke opgave zou zijn geweest. Om 12.00 uur inderdaad twee mooie gezandstraalde onderdelen rijker en € 20,- lichter huiswaarts om e.e.a. in de “Corroless” te zetten en daarna te verven. Pluimpje voor “Quality Rust Removers”

Het grote laden is begonnen, variërend van afwasborstel en afwasmiddel, via zonnebrand crème en aftersun tot High-Lift-Jack en al die andere (noodzakelijke?) zaken die je op een plekje ergens in de auto opbergt. Alleen is het wel handig als je onthoudt…. waar…! Het is niet echt slim om voor elke mogelijk probleem een oplossing mee te slepen want dan is zelfs een RET-bus te klein en ToyToy komt nu al sneller aan dan een gefrustreerde vrouw die haar problemen wegsnoept.

Vrijdag, zaterdag en zondag de hele dag bezet dus er resten nog 2 dagen (donderdag en maandag) om nog iets te regelen/maken enz. met haar want dinsdagochtend rijden we naar Antwerpen om ToyToy in te leveren bij “Grimaldi”-Lines” die haar (liefdevol?) gaat vervoeren naar Alexandrië.

Inmiddels al een flink aantal E-mails verstuurd aan Noord-Afrikaanse clubjes die pretenderen info en hulp te kunnen verschaffen. Nog van geen enkele een antwoord mogen ontvangen. Of het nu de Egyptische ANWB betreft of het Egyptische ministerie van Toerisme enige reactie is tot nu toe uitgebleven. Lea (vrouw van Dennis) heeft dus maar besloten wat “oude contacten” te contacten bij de Nederlandse ambassade in Caïro om wat info te verkrijgen waar je, en hoe je aan Egyptische nummerplaten komt. Want met Nederlandse nummerplaten daar rondrijden is schijnbaar niet mogelijk. Hopelijk dat die een andere mentaliteit hebben dan de eerder aangeschreven vertegenwoordigers van de nieuwe Noord-afrikaanse democratieën.

Wordt vervolgd…..