9. Alexandrië naar Aswan

Van Alexandrië naar Aswan

Even buiten Alexandrië zo’n 15 km naar het zuiden aan de desert highway naar Cairo heeft het franse supermarktconcern “Carrefour” een echte hypermarché neergezet. Hier hebben we de geplunderde food en non-food voorraden wat aangevuld om vervolgens spoorslags verder te rijden naar Cairo en verder zuid.
In Cairo maakte we echter een “klein foutje” en verlieten iets te vroeg de rondweg waardoor we in de afvalverwerkingwijk terecht kwamen. Onvoorstelbaar, huizen vol met zakken afval en daartussen wonen mensen. De afval wordt met de hand gesorteerd en weer verder verspreid/gedistribueerd. Het duurde even voordat we de “uitgang” hadden gevonden en weer de rondweg konden oppikken. Nu is de afstand Alexandrië – Luxor iets van 550km en dat dachten we wel in één dag te kunnen afleggen zeker met een stukkie desert highway van 220km want dan ben je al aardig op weg. Echter door de inkoopsessie, een highway die die naam niet verdient en de kleine excursie in Cairo kwamen we niet verder dan Beni Suaf. (door Den direct omgedoopt in “Ben Nie Geswaffeld”). Lekker hotelletje, airco, goede douche en ook niet onbelangrijk na een lange dag rijden, ijskoude biertjes op loopafstand verkrijgbaar.
Doordat we door onze GPS de volgende dag geadviseerd werden om de weg langs de Nijl op de oostelijke oever te verlaten en te kiezen voor de westoever kwamen we door tientallen kleine dorpjes en vele politiecontroles hetgeen natuurlijk weer de nodige tijd kostte. Ook kregen we regelmatig politiebegeleiding mee die dan weer, na een paar controlepunten werd afgelost door een volgend autootje met agenten om ons weer voor een kilometer of 50 te begeleiden. Niet vervelend maar het geeft je toch een raar gevoel. In Sogar overnacht en de volgende dag naar Luxor gereden. Riezelsky Camp bood de mogelijkheid van kamperen voor EP 90 of een airco kamer voor EP 160. De keus was snel gemaakt want slenteren door oude tempels van ver voor Christus in de bloedhitte gaat je niet in je kouwe kleren zitten. Op de aankomstdag direct ’s avonds naar een “sound and light” spektakel in de Tempel van Karnak (loopafstand) Komt een beetje gemaakt over maar het blijft eeuwig indrukwekkend om in de avond door een prachtig feeëriek verlichte eeuwenoude tempel te lopen en de geschiedenis van Egypte en de tempel in superstereo uit tientallen loudspeakers verteld te krijgen (sonore klank van een Peter Ustinov achtig type). Dit alles constant begeleid door het geluid van steenhouwers die kleine en grote hiëroglyfen lijken aan te brengen op zuilen en muren. Toch wel een echte aanrader.
De volgende ochtend om kwart voor vier (idd 03.45 uur) wakker want we zouden rond vier uur worden opgepikt voor een heteluchtballonvaart over enige beroemde oudheden. Om 05.00 uur zweefden we dan ook inderdaad over de vallei van de koninginnen, het Ramesseum en diverse ander oude zaken waaronder de colossen van Memnon maar ook lieve kleine nederzettinkjes waar de mensen net ontwaakten en wij, voyeuristisch vanuit onze ballon, rechtstreeks de openluchtdakslaapkamers binnenkeken. Na zonsopgang boven een tempel werd het al snel te heet voor verder vliegen. Een super zachte landing en terug naar Riezelsky Camp om in goed overleg maar direct “door te stoten” naar de Karnak tempel omdat deze ook, zeker in het ochtendlicht, niet mocht worden gemist. Inderdaad dat was zo. Dwalen door een woud van zo’n 120 kolossale zuilen met overal 10 of meer meters hoge beelden van farao’s blijft werkelijk een te gekke ervaring. De tempel van Karnak was ooit verbonden met de Tempel van Luxor door een 3 kilometer lange allee met aan weerszijden honderden sfinxen van het 2 meter formaat. In de loop der eeuwen is de stad Luxor gedeeltelijk op deze ceremoniële weg gebouwd (stevig fundamentje toch?) en worden nu pogingen gedaan het geheel weer in oude staat te herstellen. (sloop van huizen) Door de stad loopt dan ook een “gracht” met hier en daar een spinxrestant/beeld die nog het meest doet denken aan stukken in Berlijn waar ooit de muur stond.

Onder het motto “Als je er toch bent” de auto gepakt en via de Colossen van Memnon, die we ’s morgens nog vanuit de lucht hadden bewonderd, gereden naar de Vallei der Koningen. Het klinkt indrukwekkend maar zo ziet het er niet uit. Kleine blokkendoosachtige entrees naar immense ondergronds uitgehakte tombes konden ons, voor de gevraagde entreeprijs niet verlokken om een kaartje te kopen. Bovendien waren de Egyptisch verkopers bij de souvenir tentjes voor het eerst vervelend opdringerig. En bezoek aan de tempel van Hatsepsut (je kan uit zoveel bezoekjes aan oude meuk kiezen) vulde de nog net beschikbare tijd voordat we echt crashten

Tot een uur of 4 in elkaar gestort en uitgeteld op de kamer daarna toch ook nog maar even naar de Tempel van Luxor gelopen. Superlatieven schieten alweer te kort. Maar na een “dubbele Karnak” konden we toch niet meer die aandacht opbrengen die ook dit stukje majestueuze oude bouw- en beeldhouwkunst feitelijk verdient. Het werd dus een speed-date van een uurtje.

Rijdend langs de Cornische El Nile (die vind je zo’n beetje in elke stad of dorp langs de Nijl) zagen we in Aswan een aantal overlanders met Land Cruisers en Rovers staan,. Direct erop af om info te verzamelen over de overtocht naar Wadi Halfa in Sudan (is alleen met de ferry mogelijk) Bleek een ad-hoc verzameling van mensen en auto’s die erg blij waren ons te zien want daardoor werd de overtocht voor hen ook weer wat goedkoper als wij meegingen. Twee Nederlandse pas afgestuurde studenten waren namelijk al 14 dagen aan het wachten op voldoende autootjes om de aak (barge) af te huren. Een bedrag van 20250 EP (kleine 3000 Euro) is normaal gesproken voor één auto niet op te brengen.
Via een ingehuurde fixer, op jezelf is het vrijwel onmogelijk om alles te regelen, aan de rompslomp en papierwinkel begonnen. Kopietjes van dit en van dat, EP-tjes voor dit en voor dat en uiteindelijk 200 EP of $30,- voor Mohamed Abouda (011/111811151) en alles is voor elkaar. Op naar Aswan haven aan de hoge kant van de dam om de auto’s te laden. Om een uur of acht op weg en na een poosje hier wachten, een poosje daar wachten, een uurtje honderden spijkertjes rapen op de toerit naar de barge (lastig in deze hitte lekke banden!!!) uiteindelijk de auto’s achterwaarts aan boord gereden. Ging relatief gemakkelijk. Om 5uur versleten terug in het hotel. De auto’s zouden dezelfde avond afvaren en wij volgen dan op vrijdag met de passagiersferry. Overigens blijft het een vreemd idee dat er wel een weg schijnt te zijn naar Wadi Halfa maar dat om allerlei redenen, zowel politiek als financieel niemand daar gebruik van mag en kan maken voor de grensovergang.
Het ziet er naar uit dat de hele groep gezamenlijk hetzelfde wil, namelijk zo snel en veilig mogelijk door Sudan heen. Waarschijnlijk rijden we dan ook een flink stuk samen op.
We dat zijn dan de twee eerder genoemde studenten (www.afrikaexpedition.nl), een vrouw alleen met een Mechelse herder, 2 Zuid Afrikaanse broers uit Londen met hun partners, een ander SA stel en een “losse” zuid afrikaan en mogelijk nog een laatste auto maar die kennen we nog niet. 7 auto’s in totaal.
.