16 IJkpunt maar geen doel

Moremi en Chobe waren precies wat we er van verwachtte. Prachtige parken met veel wild in een ruige en moeilijk doorrijdbaar landschap. Absoluut onmogelijk om met een 2 wiel aangedreven auto doorheen te komen. Toy deed het uitstekend maar braakte regelmatig dikke zwarte walm uit als ze echt kracht moest zetten om de bijna drie ton die ze weegt door het mulle, kniediepe zand te trekken. Teriosje leek wel een klein en dartel kind dat achter grote broer aan ook even lekker mocht buitenspelen. Hotsend en botsend, dansend en springend kon ze Toy, verbazingwekkend goed volgen. Uiteraard is er wel een verschil in kracht. Een 1500cc hoge toeren motortje of de Turbodiesel van Toy. We kwamen bijna overal doorheen (met het gierende geluid van een startend straalvliegtuig) alleen als de ground claerence niet voldoende was en we feitelijk door de bodemplaat met 4 wielen van de grond werden getild moest Toy even bijspringen. Dat heeft ze met verve en liefde 5x moeten doen in 3 à 4 dagen. Alle complimenten voor Daihatsu want ook een riviertje oversteken, water over de motorkap tegen de voorruit en naar binnen via de niet gesloten ramen (dom he) ging probleemloos, zodat zelf de lokale safari autochauffeurs hun verbazing uitspraken. In het 1e camp, third-bridge in Moremi, had Lea ’s avonds voor het slapen gaan nog even de schrik van haar leven toen ze in de schemering richting toiletten liep en vlak voor haar op het pad een joekel van een hyena haar vriendelijk toe grijnsde. In Moremi en Chobe staan namelijk geen hekken om de camp-sites dus als de dieren willen komen ze even buurten. Dat hebben we de eerste nacht ook wel geweten want het was en constant geritsel, gesnuif en meer van dat soort geluiden rond de tent. Lea was voorlopig even gekalmeerd met haar “allemaal-leuke lieve-beestjes-hier” houding en lette gelukkig wat meer op de omgeving als ze noodzakelijker wijs even moest uitstappen.

Uit een mailtje van Tinka aan het thuisfront het onderstaande stukje geknipt om een beeld te scheppen van hoe zij het heeft ervaren.

“We gaan in Dennis’sneltreinvaart door Botswana, Zambia en Namibië heen.
Botswana was en afzien en hoogtepunt. De aanloop was zeer confortabel op een klein GPS-foutje na van Dennis, waardoor we ongeveer 3 uur hebben ervaren wat een iets mindere Hell Road was dan door de heren beschreven in vorige avonturen, maar ik kan je verzekeren, dat het allerminst een pretje was! Mooie campsites, prima wegen, lekkere bbq’s, waarin Dennis inmiddels tot chefkok is gepromoveerd!
Maar toen Moremi en Chobe national park in. Goed toegerust met eten voor 3 dagen, 30 liter extra benzine, water en het nodige sleepgereedschap op naar de eerste campsite. Die dag hebben we maar 3 keer vastgezeten en moesten we onze fantastisch presterende Daihatsu Terios 4x4 door de Toyota toch uit het”deep sand” laten trekken.
Had Dennis ons op voorhand geïnstrueerd, dat wat er ook mocht gebeuren, er niet gemopperd mocht worden, met een vrolijk gezicht werden sleepkabels uitgerold en vastgekoppeld en even later alles, vergeven van het zand, even vrolijk weer losgekoppeld en opgerold. En dat in de bloedhitte!
De 4x4 cursus die Pa en Den hadden gedaan in Nederland,bleek nu zijn vruchten af te werpen. De Toyota was helemaal in zijn element, maar de kleine Daihatsu Terieos bleek tot ongekende prestaties in staat onder de verbazingwekkend goede stuurmanskunst van Pa. Het was wel ploeteren en zwoegen, hotsen en botsen en elke keer het zweet in je handen of we ook dit enge brugje of deze scherpe bocht in heel diep zand zouden halen.
En dan kom je tegen schemer op je campsite aan, waar de parkwachter je vrolijk meldt, je tentje zo veel mogelijk naar links neer te zetten i.v.m. opdringerige baboons en waar er een overheersende stank van kattepies (leeuwen) hangt. Let wel, er zijn dus geen hekken en onderweg naar het toiletgebouw stond Lea ineens oog in oog met een levensgrote hyena! De hele nacht lig je eigenlijk wakker van allerlei dierengeluiden en gesluip rond je tentje, voel je je toch wel erg kwetsbaar, barst het de volgende ochtend van de sporen in en rond je kampplaatsje, vooral hééél grote kattenpootafdrukken en daar moet je dan ruim 25 dollar p.p voor betalen ex. Parkentree!
Daarna op naar de 2e campsite, 167 km verderop waar we ongeveer 6 á 7 uur over hebben gedaan. We waren dus op weg naar de 2e campsite in inmiddels park Chobe. De 2 parken liggen aan elkaar met een riviertje ertussen. Toen we bij de uitgang/ingang van beide parken kwamen, werd ons opgedragen achter een soort safariautootje aan te rijden tot de rivierovergang die liet ons zien hoe die te nemen. Niet recht door het water heen,maar met een soort u-bocht rechtsom door het water.
Dennis eerst, vlekkeloos. Maar onze Terios staat toch wat lager op zijn wielen en de Toyota ging toch wel erg diep door het nat heen! Maar als je daar staat, met de anderen verwachtingsvol op de andere oever heb je eigenlijk geen keus. Dus Pa gooit de auto vol overgave in het diepe,schakelt nog even onder water naar zijn 1, toen ik halverwege riep”hij staat nog in zijn 2” en met een spectaculaire duik in het diepe, kwamen we weer boven en op de kant. “Wasn’t it nice? Vroeg de man van het safariautootje, maar was ook nieuwsgierig of het een diesel of bezine auto was. Die dag zijn we maar 1 keer vast komen te zitten.
Toen Pa uitstapte hoorde ik een leeuw brullen. Dennis rolde de sleepkabel af( ongeveer 15 meter) trok ons er weer professioneel uit, en toen Pa de kabel aan onze kant los maakte hoorde ik een grauw van een grote kat (=leeuw) vrij dichtbij. Zo’n geluid van : pas op ik zit hier. Pa sprintte terug naar de auto,maar Den – 15 meter verder- had niets gehoord, was verbaasd over de sprint van Pa tot hij diep keelgeluid gegrom hoorde vlak naast hem!!!! Ook hij zat hééél snel in zijn auto. Al met al heel spannend met goede afloop.
Op de camp-site ons tentje voor de zekerheid maar dicht tegen wat begroeiing aangezet, dat voelt wat veiliger, zien we op nog geen 10 meter een koedoe grazend voorbij komen. En dan is hij plotseling wel erg groot, i.p.v. uit de auto.
Zitten nog geen 5 minuten bij ons tentje, wordt onze begroeiing vakkundig gesloopt door een heel grote olifant en konden we op nog geen 5 meter leuke opnames maken van dit natuurgeweld. Ook deze nacht was er een om nooit te vergeten a raison van 50 dollar p.p!!!!!

(wordt vervolgd)