A Mexican Roadtrip #2

Als je dan landt in Cancun, na een uiterst confortabele reis met AirBerlin en een meer dan uitgebreid ontbijt in Dusseldorf denk je al direct niet meer aan de avond ervoor toen je nog bij Ueriger een flink aantal bieren, broodjes Mett, Kopfzultze, Mainzerkase en Schweinehaxte liet serveren. Nee de chaos en heksenketel van dit Latijns-Amerikaanse vliegveld eisen je aandacht volledig op. Als de bloedhitte je omsloten heeft mag je op het voorplein van het vliegveld, waar je uitgespuigd wordt na de bekende controles, op zoek naar " jouw mannetje". In ons geval mister Sixt. Na wat speurwerk vonden we het typische voorbeeld van de Mexikaan met een baan, kort, wel doorvoed, een mobieltje en natuurlijk een zonnebril. Voor Zuid-Amerikaanse begrippen werden we snel richting richting verhuurcontainer van Sixt vervoerd (pendel busje) waar een witte Dodge voor ons klaar stond. De type-naam past wonderwel bij de hoofdbestuurder het is namelijk een "Attitude". De papierwinkel was verder helemaal OK wat niet gezegd kan worden van de reservering van het "eerste-nacht-hotel" . Die was namelijk ....oh hoe is het toch mogelijk..... uit de map van de reispapieren verdwenen. Dus nogmaals weer eens een bewijs van de stelling ..... Vertrouwen is goed, controle is beter. Gelukkig waren we al snel in staat deze hobbel te slechten en vonden we ons hotel. De reservering bleek zowaar ook nog te kloppen. Even een rondje langs de Hotel zone van het toeristisch Cancun (Torremolinos met een Miami sausje) deed ons al snel richtin oud Cancun vertrekken. Dit soort amusement is aan ons niet echt besteed. Een restaurantje in oud Cancun des te meer. Na enige bieren, die de vis van de Cevitche lekker ruim lieten zwemmen konden we gelukkig nog probleemloos ons hotel terugvinden. Een nachtje internationalehotelketenluxe doet wonderen na een lange vlucht en een tijdsprong van plus 7 uur. Tel daar het bekende ontbijt bij op wat in dergelijke gelegenheden wordt geserveerd en het lag dus voor de hand dat we volledig toegerust waren om aan de 1e dag van onze Mexican roadtrip te beginnen. De adviezen om niet van de hoofdweg af te wijken vinden bij Dennis natuurlijk automatisch geen gehoor, we reden dan ook binnen een kilometertje of tien buiten Cancun op de routa libre itt de aanbevolen routa cuota. Een tweebaansweg met ontelbare "topes" -berehoge verkeersdrempels die mogelijk door de regering zijn aangelegd om de lokale autoreparatie instellingen een financiele boost te geven. Je schokbrekers of voorassen ben je kwijt voordat je shit hebt kunnen zeggen. Den blijft allert en we komen zonder klerenscheuren in EkBalam, de eerste van archeologisch vindplaatsen van deze trip. Hot, Hot, Hot om 2 uur op de dag. Geen vogel te bekennen want die zijn inmiddels wel allemaal dood van het dak gevallen. Een poging van mijn kant om dit stukje cultuurhistorie te beklimmen strand halverwege in een berg gehijg en gesteun, een rooier dan normaal hoofd, een hartfrequentie die vermoedelijk die van een F1-coureur tijdens een crash benadert en de uitstoot van zweet als van een spons die uitgeknepen wordt. Doorgaan is dus niet verstandig. Dennis is het niet vaak (nooit?) met me eens maar nu zijn we probleemloos "einverstanden" Aan de horizon op zo'n 90 kilometer ligt een dromerig, verstild vissersdorpje Rio Lagartos. Alles lijkt of is gesloten, slechts een handje vol onderneminkjes zijn open. Bij het aanbevolen hotel uit de Lonely Planet kunnen we gelukkig wel terecht en, hoewel Booking.com zegt dat het hotel fully booked is, zijn we de enige gasten. Bier is ook hier niet voor handen, er worden verkiezingen gehouden en dan is er op de verkiezingsdag 24 uur lang nergens iets alcoholisch te verkrijgen. Al heeft een drooglegging ons nooit bellemmerd nu kunnen we toch echt geen omweggetje bewandelen en moeten we het doen met onze noodvoorraad. Een ietsjes verwijderd van de ideale temperauur maar volgens de deskundige van ons tweeen alleszins consumabel. Ik behelp me maar met een ijskoude Cola, cubietas de hiello en een fikse scheut "Rare Old French Brandy". Het enige restaurantje serveert, hoe kan het ook anders hier aan de kust, cevitches en diverse cocktails van vis en schelpdieren. De bestelde cevitches worden geserveerd in een tot de rand toe gevuld soort van glazen aquaruimglas waar een nog levende goudvis een flink aantal jaartjes gelukkig en gezond in rond had kunnen zwemmen. Dennis,normaal gesproken toch niet heel snel voldaan, had aan deze maritieme uitspatting ruim genoeg en dat zegt, denk ik, wel voldoende.

- wordt vervolgd-